Visie ontwerper
Het Bridge project gaat niet alleen over 3D-printen. Het gaat over de mogelijkheden die je krijgt, wanneer je deze nieuwe wereld in stapt. De nieuwe wereld die bestaat uit 3D-printers, parametrische software, de koppeling daartussen en alle consequenties die dat met zich meebrengt.
Mijn doel is het mooiere en verrassender beelden, gebouwen en architecturale objecten te ontwerpen en 3D-printen. Om de poëzie terug te brengen in bruggen en tunnels.
Sinds een aantal jaren concentreren we ons in de studio op de vraag wat je kunt doen met een 3D-printer er dat je niet op een andere manier zou kunnen doen. Daar ligt volgens ons de kracht van deze nieuwe techniek. Project Egg is een voorbeeld, de Bob’s your Uncle collectie is een voorbeeld, en nu kijken en onderzoeken we wat we met een 3D-printer en beton allemaal kunnen dat nog niet eerder gedaan is. We hebben een vorm gekozen die vrijwel onmogelijk gemaakt zou kunnen worden op een traditionele manier. Een vorm die geleend lijkt uit de natuur. De poten lijken uit het dek te groeien, zoals een tak uit een boomstam komt. Alleen materiaal waar het nodig is. Zoals een vorm zou evolueren in de natuur na heel veel tijd.
Daarnaast is het hele proces, de ‘disruptieve’ manier van werken die 3D printen in zich heeft erg interessant. De meeste betonnen bruggen worden gebouwd met behulp van mallen. Dat betekent dat er niet veel variatie kan worden toegepast; mallen zijn duur om te vervaardigen.
Met 3D-printen gebruik je geen mallen. Je kunt dus veel flexibeler zijn, op onderdelen niveau maar ook bij bruggen als geheel.
Probeer je eens voor te stellen dat een behoorlijk complex en volledig parametrisch model (een soort recept)van de brug wordt gemaakt. Het is niet de brug zelf.
Het begint bij een ontwerp natuurlijk maar het ontwerp ligt niet helemaal vast. Het echte ontwerp wordt bepaald onder invloed van waardes voor de lading, de sterkte, de manier waarop de brug gebruikt wordt (voor auto’s, voetgangers of fietsers, de grondconditie en ga zomaar door. Alle berekeningen zitten in één model.
Dit stelt ontwerpers in staat om niet langer een brug te tekenen die alleen maar op één plaats toegepast kan worden. De ontwerper gaat meer werken als degene die het recept schrijft, niet degene die kookt.
Een brug van 13 meter, gebruikt voor auto’s, zal niet alleen andere afmetingen hebben maar zeer waarschijnlijk ook berekende dikkere poten, misschien zelfs wel meer poten maar is onlosmakelijk familie van de brug van 29 meter waar we nu over praten. Alles wat we nog hoeven te doen is de juiste waarden in voeren en er is al weer een nieuwe brug ‘geboren’. En we kunnen hem gewoon weer 3D-printen zoals we die andere brug printten. Hoe gaaf is dat?
Het spannendste moet nog komen. Dat is niet wanneer de brug wordt 3D-geprint, hoewel dat al geweldig is.
Nee, dat is het moment dat het ‘recept’ bewijst dat het werkt.